اثربخشی آموزش رفتاری مادران بر مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش دبستانی محروم از پدر

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش رفتاری مادران بر مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش دبستانی محروم از پدر بود. روش­کار: در این کارآزمایی بالینی با روش نمونه گیری هدفمند، از مادران مراجعه­کننده به انجمن مددکاری امام زمان (عج) اصفهان در سال 1389 که دارای کودکان 4 تا 6 ساله­ی بدون پدر بودند، خواسته شد تا به پرسش­نامه­ی توانایی و مشکلات (فرم والدین)، چک­لیست علایم روانی 90 آیتمی و پرسش­نامه­ی جمعیت­شناختی پاسخ دهند. 18 نفر از مادرانی که کودکان­شان بر اساس نمره­ی کل پرسش­نامه، بیشترین مشکلات هیجانی و رفتاری را دارا بودند، به عنوان نمونه ی مقدماتی به طور تصادفی در دو گروه 9 نفره­ی آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون، آموزش رفتاری را در 8 جلسه­ی 90 دقیقه­ای در محل انجمن مددکاری دریافت کردند. در پایان جلسات از هر دو گروه، پس­آزمون و بعد از 3 ماه، پی­گیری به عمل آمد. داده­ها با آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم­افزار spss نسخه­ی 15تحلیل گردیدند. یافته­ها: آموزش رفتاری مادران، میزان مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش­دبستانی محروم از پدر را در هر دو مرحله­ی پس آزمون و پی­گیری، به طور معنی­داری کاهش داد (01/0p<). این نتیجه در مورد تمام زیرمقیاس­های مشکلات هیجانی و رفتاری (مشکلات هیجانی در پس آزمون، سلوک، بیش فعالی، مشکل با همسالان) به استثنای زیر مقیاس مشکلات هیجانی در مرحله­ی پیگیری، صادق بود.  نتیجه­گیری: به نظر می­رسد آموزش رفتاری مادران در کاهش مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش­دبستانی محروم از پدر موثر است.